Wąż 

Serpens, Serpentis - Ser

    Wąż, symbol przezorności i mądrości, stał się pomocnikiem lekarza, wyszukiwał z nim w lesie rośliny i korzonki lecznicze. Dlatego też Asklepios wyobrażany był z laską, po której wije się wąż. Jest to symbol nieustannego odradzania się życia. W wielu starych aptekach i dawnych księgach lekarskich możemy jeszcze spotkać taki znak.
    Cały gwiazdozbiór Węża można u nas oglądać w wieczornych godzinach od czerwca do listopada. Jest to długi gwiazdozbiór leżący po obu stronach Wężownika, który go dzieli na dwie części. Na zachód od Wężownika znajduje się Głowa Węża, która wyciągnięta jest w kierunku Korony Północnej, natomiast na wschód, w kierunku Orła, wije się Ogon Węża.
    Gwiazda a nazywa się Unuk (pierwotnie nazywała się Unuk El Haia, co znaczy Szyja Węża). Jest to pomarańczowy olbrzym oddalony od nas o osiem lat świetlnych. W Ogonie Węża znajduje się jedna z najpiękniejszych gwiazd podwójnych Alya. Można się jej przyjrzeć przez małą lunetę. Oba składniki są żółte.
    Gromada kulista M 5 należy do najjaśniejszych obiektów tego typu na niebie. Zawiera 60000 gwiazd i jest od nas oddalona o dwadzieścia siedem tysięcy lat świetlnych. Przypomina gromadę kulistą w Herkulesie. Jest tak samo bardzo stara, powstała bowiem z pierwotnego gazu w najwcześniejszych dziejach Wszechświata.
    Przed mniej więcej dziewięcioma miliardami lat nie było jeszcze gwiazd, Słońca i planet, a nawet wielu galaktyk. Nasza Galaktyka składała się wtedy z olbrzymiego ciemnego obłoku gazowego. Miał on w przybliżeniu kształt kuli o średnicy stu tysięcy lat świetlnych. Na skutek siły przyciągania tworzyły się w nim zagęszczenia o średnicy kilku lat świetlnych. W nich potem koncentrowały się miliony mniejszych zagęszczeń o średnicy kilku miesięcy świetlnych - zarodki dzisiejszych gwiazd.