Korona Północna była pierwotnie diademem księżniczki Ariadny, córki kreteńskiego króla Minosa. Zbudował on w głównym mieście Krety niezwykłą budowlę - labirynt dla swego niewydarzonego syna Minotaura, którego chciał ukryć przed światem. Minotaur miał bowiem ludzkie ciało, ale głowę byka. Temu potworowi rzucano od czasu do czasu na pożarcie chłopców i dziewczęta z Aten. Pewnego razu między nimi znalazł się syn ateńskiego króla, dzielny Tezeusz. Ponieważ spodobał się księżniczce Ariadnie, dostał od niej kłębek nici, aby nie zabłądził w labiryncie, a także miecz, którym miał zabić Minotaura. Dzięki tym darom udało się Tezeuszowi potwora pokonać i wraz z Ariadną uciec przed gniewem króla na wyspę Naksos. Tam porzucił Ariadnę i do Aten odpłynął sam. Porzuconą księżniczkę pojął za żonę bóg Dionizos (Bachus) i aby ją pocieszyć w tęsknocie za Tezeuszem, podarował jej piękny diadem. Po śmierci Ariadny umieścił Dionizos diadem na niebie, żeby go żadna niewiasta nie mogła nosić. Szlachetne kamienie zamieniły się w gwiazdy Korony Północnej.
    Korona Północna leży między Herkulesem a Wolarzem. Najjaśniejsza gwiazda Gemma (Drogi Kamień) oddalona jest od nas o 71 lat świetlnych. Na podstawie jej widma stwierdzono, że w okresie siedemnastu i pół dnia obiega ją niewidzialny towarzysz.
    Gwiazda R CrB jest zmiennym nadolbrzymem. Przez jakiś czas świeci ze stałą jasnością, po czym blask jej prędko spada i wówczas można ją obserwować tylko przez lunetę. Od czasu do czasu ten olbrzym gwiazdowy wyrzuca wielki obłok gazowy, składający się z dużej ilości węgla. Obłok zasłania gwiazdę i dlatego obserwujemy nagły spadek jej jasności. Węgiel powstaje głęboko we wnętrzu R CrB jako produkt reakcji termojądrowej helu, a później przedostaje się stamtąd do przestrzeni międzygwiazdowej. Wszystek węgiel we Wszechświecie, także i ten, który wchodzi w skład cukru, skrobi, tłuszczu i białka, powstał z helu we wnętrzu gwiazd. Z nich przedostaje się do materii miedz/gwiazdowej z wiatrem gwiazdowym lub w wyniku katastrofalnych eksplozji (nowych i supernowych) względnie na skutek wybuchów gwiazd podobnych do R CrB. Z materii tej powstają potem gwiazdy i planety, a na niektórych planetach - żywe organizmy. Oto króciutki życiorys każdego atomu węgla wchodzącego w skład jakiegokolwiek organizmu na Ziemi, a także występującego we Wszechświecie.
    Gwiazda T CrB również od czasu do czasu eksploduje i wyrzuca duże ilości gazu. W przeciwieństwie jednak do R CrB podczas eksplozji jej jasność znacznie wzrasta. Takie gwiazdy nazywamy nowopodobnymi. Ostatni raz astronomowie obserwowali jej wybuch w roku 1946, lecz w rzeczywistości do wybuchu doszło w czasie, kiedy Grecy odnieśli pod Maratonem zwycięstwo nad dziesięciokrotnie silniejszą armią Persów i gdy goniec Feidippides z tą radosną wiadomością biegł do Aten. T CrB jest bowiem oddalona od nas o dwa i pół tysiąca lat świetlnych.