O centaurach - pół ludziach i pół bogach - stare mity greckie podają, że większość z nich żyła w barbarzyństwie i szkodziła ludziom. Tylko jeden z nich odznaczał się mądrością, wykształceniem i innymi cnotami. Został nauczycielem wielu herosów, jak na przykład Kastora i Polluksa, Achillesa i Heraklesa. Był wreszcie twórcą medycyny, od dziecka wychowywał - późniejszego opiekuna lekarzy i aptekarzy - Asklepiosa (Eskulapa). Wielu korzystało z mądrych rad tego szlachetnego centaura, toteż nic dziwnego, że dostał się na niebo.
    Centaur jest dużym gwiazdozbiorem nieba południowego. Jego północną część możemy oglądać u nas w okresie wiosennych miesięcy. Należy bezsprzecznie do najpiękniejszych gwiazdozbiorów całego nieba. Najjaśniejsza gwiazda a Cen, zwana Tolimanem lub Rigel Kent (Noga Centaura), jest gwiazdą podwójną, jej jaśniejszy składnik żółty bardzo przypomina nasze Słońce. Zaliczamy ją do najjaśniejszych gwiazd nieba, chociaż ma przeciętną jasność absolutną, ale jest od nas oddalona tylko o cztery i trzy czwarte roku świetlnego. Jedynie bardzo słaba Proxima Centauri (Proxima znaczy "Najbliższa"), widoczna tylko przez większe teleskopy, znajduje się nieco bliżej. Proxima tworzy z podwójnym Tolimanem gwiazdę potrójną, gdyż obiega go w dużej odległości. Za wiele tysięcy lat, gdy znajdzie się po drugiej stronie Tolimana, przestanie być Najbliższą. Wszystko we Wszechświecie się zmienia, począwszy od atomu, a skończywszy na Galaktyce.
    Odległość naszych trzech sąsiadów - podwójnego Tolimana i obiegającej go Proximy - jest sto milionów razy większa od odległości Księżyca od Ziemi. Ale odległość słabych galaktyk jest tyleż razy większa od odległości naszych najbliższych sąsiadów gwiazdowych.
    Dotychczas nie wiemy, czy Toliman posiada planety, czy też nie. Możemy jednak sobie wyobrazić, jak wyglądałby Wszechświat z powierzchni jednej z nich. Gwiazdy na tamtejszym firmamencie byłyby nieco przesunięte: bliskie bardziej, dalsze mniej. Ale najmniejszej zmiany nie zauważylibyśmy w położeniu najdalszych gromad gwiazdowych. Jedynie w Perseuszu w pobliżu podwójnej gromady c i h Persei ujrzelibyśmy dodatkowo jedną żółtą gwiazdę. Gdybyśmy mieli nieco cierpliwości i zmierzyli jej ruch własny, stwierdzilibyśmy, że nie porusza się po linii prostej, ale lekko falistej. Na tej podstawie moglibyśmy obliczyć masę niewidocznego jej towarzysza - Jowisza. Inne planety obiegające żółtą gwiazdę w Perseuszu - nasze Słońce - pozostałyby już nie zauważone.
    Kto wie, czy obywatele miasta Centauropolis na hipotetycznej planecie Tolimana nie mają większego szacunku dla życia niż my na Ziemi, toteż w miejsce armat i bomb atomowych wytwarzają pożyteczniejsze rzeczy, a między innymi mikroskopy dla lekarzy i wielkie teleskopy dla astronomów. Gdyby zaś przy najbliższym sąsiedzie naszego Słońca nie było życia, może ono przecież istnieć na wielu innych planetach naszej Galaktyki. Jest w niej zapewne wiele milionów układów planetarnych i dlatego byłoby nierozsądnie twierdzić, iż tylko w jednym, akurat w tym naszym, doszło do powstania i rozwoju życia.